De reis

Ik zal iets over mezelf zeggen. Ik was eens geboren. Hm ,ja zoals idereen was. Maar ik kwam op de aarde met de trein. In die trein koop je het kaartje niet. Het is niet gewone trein, je moet daar op de vragen antwoorden om in de trein binnen te komen. Maar de trick was dat je op elke vraag geen antwoord moest geven omdat iemand dat tegen jou kon verbruiken. Er zijn de verschilende mensen daar die hun eigen weg willen vinden. Iemand wil zijn eigen station vinden, zijn stad, zijn straat, zijn familie. Ik zag veel ongelukkige mensen die al in die trein was. Ze vonden hun weg niet vorige keer en ze kwam terug. Ze zwierven door de trein met de hoop dat ze zullen succes in het eind hebben. Ik was niet zeker of ik mijn weg, mijn kans zou vinden. De reis duurde heel lang. Mijn haar was tot de grond toen ik op mijn station kwam en ik heb alle boeken gelezen dus vond ik de stemming daar een beetje saai. Het was heel raar maar ik wist meteen dat het mijne plaats is. Ik was droefig maar ook gelukig. Ik kreeg mijn kans te leven. Alle beste dingen kreeg je zonder geld, bijvoorbeeld het leven ? . Geloof je niet ?